Το ξέρω αυτό το βουητό...

Του Σπύρου Τζόκα
"Το ξέρω αυτό το βουητό"... ένας στίχος του Δ. Σαββόπουλου είναι. Αυτό το βουητό των ημερών μας. Το βουητό για τους μετανάστες. Ή καλύτερα για τους λαθρομετανάστες, όπως τους λένε. Όπως λέμε, δηλαδή, λαθραίοι άνθρωποι!!! Οι άνθρωποι που κακώς υπάρχουν. Τα μιάσματα, οι περιθωριακοί, οι αδύναμοι, οι προλετάριοι. Αυτοί που θολώνουν τη βιτρίνα, τα τζάμια. Αυτοί που δικαιολογούν τις ανασφάλειές μας. Ή καλύτερα αυτοί που χρησιμοποιούνται ως άλλοθι της χαμένης αξιοπρέπειάς μας.
Όμως βουητό είναι και το γνωρίζουμε το βουητό. Ακούγεται για να κρύψει τους άλλους θορύβους. Κυρίως για να κρύψει την αγωνιώδη κραυγή της κοινωνίας. Επανέρχεται αρμοδίως ως πανάκεια μιας βαριάς άρρωστης κοινωνίας. Φτιάχνουμε Σπιναλόγκες. Όπως και τότε, την εποχή του Ιδιώνυμου. Τότε που σοβούσε πάλι μια παγκόσμια οικονομική κρίση, αυτή του 1929. Τότε που και πάλι ο λαός ήταν ξεσηκωμένος και απειλούσε την οικονομική τάξη.
Κατασκεύασαν και τότε άλλοθι. Τότε τα μιάσματα ήταν οι κομμουνιστές. Τότε μια νέα ιδεολογία άρχισε να κατασκευάζεται στα εργαστήρια της εξουσίας, η ιδεολογία του αντικομμουνισμού. Ο κομμουνιστής ήταν εχθρός του έθνους, επικίνδυνος άνθρωπος, μολυσμένος με ιδέες και πρακτικές που καταστρέφουν την υγιή κοινωνία. Το μικρόβιο του κομμουνισμού έπρεπε να χτυπηθεί με κάθε τρόπο. Ο τρόπος; Ο εγκλεισμός, η απομάκρυνση από την υγιή κοινωνία. Έτσι ήθελαν να τρομοκρατήσουν τη δοκιμαζόμενη κοινωνία, να αποφύγουν τις αντιδράσεις.
Και τότε, όπως και σήμερα, υπήρχαν οι πρόθυμοι. Αυτοί πάντα υπάρχουν. Μια επιστολή του νομάρχη Κυκλάδων στο «Ελεύθερο Βήμα» εκείνη την εποχή, στις 8 Αυγούστου 1931, καταγράφει με τρόπο ανατριχιαστικό το μέγεθος της παράνοιας και της τύφλωσης που στη συνέχεια έγιναν ιδεολογία. Έγραφε, λοιπόν, ο χαμαιλέων νομάρχης προς τα αφεντικά του:

 “H κοινωνία με ανακούφισιν έμαθε την απόφασιν της κυβερνήσεως όπως λάβη μέτρα δραστικά κατά των ανθρώπων οι οποίοι επιμένουν να μας μεταφυτεύσουν εις την Ελλάδα τον μπολσεβικικόν παράδεισον... Εις την τελευταίαν άκρην του ελληνικού Αιγαίου υπάρχουν μικρά, μικροέρημα νησάκια αποτελούντα σύμπλεγμα που λέγεται Κουφονήσια... μερικά είναι ακατοίκητα, συχναζόμενα από ολίγους λαθρεμπόρους και βοσκούς. Σ' ένα από τα νησάκια αυτά θα μπορούσε να ιδρυθεί προχείρως το κράτος των εν Ελλάδι μπολσεβίκων. Η κυβέρνησις θα 'πρεπε να εγείρει εκεί μερικά παραπήγματα εις τα οποία να εγκαταστήσει τους απελαυνομένους κομμουνιστάς...”.
Σας θυμίζει κάτι το περιστατικό; Λάθος. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα της εποχής είναι φανταστική. Πρέπει να προσέχουμε στον εκτροχιασμό του αυταρχισμού. Kάποιοι σημερινοί πρότειναν να ανοίξουμε και πάλι τη Μακρόνησο!!! Σοβαρά και με επιχειρήματα σε συνεδρίαση της ΠΕΔΑ (Περιφερειακή Ένωση Δήμων Αττικής). Και κάποιοι άλλοι μακαρίζουν τις εποχές που οι κομμουνιστές ήταν παράνομοι. Και αυτό συζητήθηκε!!!

Αυτό είναι το νοσηρό κλίμα της εποχής: αυταρχισμός, κατασκευή εσωτερικών εχθρών, διώξεις και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ναι, πρέπει να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα. Τότε τον άκουσαν τον νομάρχη. Έφτιαξαν τελικά Σπιναλόγκες για τους κομμουνιστές. Όλα ένα ίσιωμα ή, όπως λέει και ο Κώστας Βάρναλης που επισκέφτηκε τις Σπιναλόγκες: “Μαζί μας στο τελευταίο βαγόνι, πρεζάκηδες, αλάνια, λαθρεμπόροι - επίτηδες για να φανεί πως ίσια μετρούν η λευτεριά με τα χασίσια...”.
Είδατε τις εικόνες στην τηλεόραση; Από τα γιούργια της αστυνομίας; Τα ευρήματα τα είδατε; Τα ελάχιστα ναρκωτικά πρόβαλλαν διαρκώς, έτσι για να φανεί πως ίσια. Τα μάτια μας δεκατέσσερα. Τους ακούν ενίοτε τους νομάρχες. Αποπροσανατολισμός και τότε, αποπροσανατολισμός και σήμερα. Να καταστείλουν τις αντιδράσεις ήθελαν τότε. Να καταστείλουν τις αντιδράσεις θέλουν και τώρα. Αυτή η ρημάδα η Ιστορία τούς εκθέτει, γιʼ αυτό την απεχθάνονται, γιʼ αυτό την παραποιούν
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=679650