Μάρτης 2010, Αθήνα: Η μάνα του δεκαπεντάχρονου Αφγανού, Αμιντουλά Ναζαφί, που σκοτώθηκε από έκρηξη βόμβας στα Πατήσια:
«Αμιντούλα ζωή μου
Θεέ μου τι θα κάνω;
Πώς θα ζήσω χωρίς εσένα;
Μακάρι να πέθαινα εγώ»
(Από το Αστυνομικό Δελτίο της Ελευθεροτυπίας)
Μάης του 1936, Θεσσαλονίκη - Μια μάνα, καταμεσίς του δρόμου, μοιρολογάει το σκοτωμένο, σε διαδήλωση καπνεργατών, παιδί της:
«Γιέ μου, σπλάχνο τῶν σπλάχνων μου, καρδούλα τῆς καρδιᾶς μου,
πουλάκι τῆς φτωχιᾶς αὐλῆς, ἀνθὲ τῆς ἐρημιᾶς μου,
πῶς κλείσαν τὰ ματάκια σου καὶ δὲ θωρεῖς ποὺ κλαίω
καὶ δὲ σαλεύεις, δὲ γρικᾷς τὰ ποὺ πικρὰ σοῦ λέω;»
(Από τον Επιτάφιο, του Γιάννη Ρίτσου)
Άνοιξη, 33 μ.Χ., Ιερουσαλήμ - Η Παναγία κατά την ταφή του Χριστού:
«Ω γλυκύ μου έαρ,
γλυκύτατόν μου τέκνον,
πού έδυ σου το κάλλος;
Ω φως των οφθαλμών μου,
γλυκύτατόν μου τέκνον,
πώς τάφω νυν καλύπτη;»
(Από τον Επιτάφιο Θρήνο)
Μεγάλη Παρασκευή - Ας θυμηθούμε τις μανάδες των αθώων νεκρών του κόσμου.
Πηγή : http://xnaria.blogspot.com/2010/04/blog-post.html
Ανέμελα Παιδιά ...
-
*Η πολιτικο-κοινωνικ**ὴ** σταθερ**ὰ** ε**ἶ**ναι **ἀ**ταλάντευτη: τ**ὸ**
νόμισμα (**ἀ**ποτέλεσμα, **ἄ**λλωστε, έτυμολογικό το**ῦ** νέμω-διανέμω) ε*
*ἶ...
Πριν από 1 ημέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου